Το Διασκεπτήριο - The Chamber of Reflection

Chamber of Reflection

Ο Αγγλικός όρος για το Διασκεπτήριο (Μέλανας Θάλαμος) είναι ο «Chamber of Reflection» ο οποίος μπορεί να μεταφραστεί ως «Η κάμαρα της περισυλλογής». Ο όρος “Chamber” χρησιμοποιείτο στην Αρχαϊκή Αγγλική αντί του “room” (εξ’ ου και η επιλογή του όρου «κάμαρα» αντί για «δωμάτιο»), ο δε όρος “Reflection” σύμφωνα με το Oxford Dictionary of Current English  αποδίδει τις έννοιες της αντανάκλασης, του ανακλώμενου φωτός, θερμότητας ή εικόνας, όπως επίσης και της αναθεώρησης ή επανεξέτασης μίας ιδέας είτε αυτή υπήρχε ως σκέψη είτε είναι εν τη γενέσει της. Στο βιβλίο του Albert G. Mackey Encyclopedia of Freemasonry, το Διασκεπτήριο περιγράφεται ως «…a small room adjoining the Lodge, in which, preparatory to initiation, the candidate is enclosed for the purpose of indulging in those serious meditations which its somber appearance and the gloomy emblems with which it is furnished are calculated to produce.» ή σε ελεύθερη απόδοση στα Ελληνικά, «… ένα μικρό δωμάτιο που γειτνιάζει με το εργαστήριο της Στοάς όπου προπαρασκευαστικά προς τη διαδικασία μύησης, ο δόκιμος κλείνεται με σκοπό να αναλογιστεί όλους αυτούς τους σοβαρούς συνειρμούς που θα του προκαλέσουν η μελαγχολική ατμόσφαιρα και τα ζοφερά αντικείμενα με τα οποία έχει επιλεγεί να διακοσμηθεί.»

Στη συνήθη διακόσμηση του περιλαμβάνονται ορισμένα γνωμικά, κυρίως τα ακόλουθα (με διάφορες διατυπώσεις):
Γνώθι σαυτόν.
Μην προχωρήσης αν εις την ψυχήν σου υπεισέλθη τρόμος.
Άπελθε, αν εκ περιεργείας προσήλθες.
Αποχώρησον, αν έχης το συμφέρον ως πυξίδα του βίου σου.
Δυστυχής θα είσαι παρ' ημίν, αν δυσανασχετής, ακούων αποκαλυπτόμενα τα ελαττώματά σου.
Θα είσαι ευτυχής εν μέσω ημών, αποφεύγων την υποκρισίαν και αναμιμνισκόμενος ότι είσαι θνητός.

Το μαύρο – πένθιμο χρώμα κυριαρχεί μέσα στο δωμάτιο το οποίο φωτίζεται μόνο από ένα κερί ενώ το κρανίο και η κλεψύδρα αναφέρονται στη θνητότητα, το παροδικό της ζωής και το θάνατο που εν προκειμένω δεν είναι ο φυσικός αλλά αυτός της βέβηλης προηγούμενης ζωής η οποία θα σταματήσει οριστικά και θα δώσει τη θέση της σε μία νέα γεμάτη Σοφία, Αλήθεια και Φως.

Ο πετεινός λαλεί την αυγή προαναγγέλλοντας  την έλευση της ημέρας, το τέλος του σκότους και την αρχή του φωτός.

Τα Αλχημιστικά στοιχεία. Το «θείο», το «αλάτι», ο «υδράργυρος». Το θείο είναι το σύμβολο του πνεύματος, το αρσενικό, η αρχή που προσδιορίζει την Πίστη. Το αλάτι είναι το σύμβολο της σοφίας, το ουδέτερο, η Σκέψη και η αρετή της φιλανθρωπίας. Ο υδράργυρος είναι η θηλυκή αρχή, η επαγρύπνηση και επίσης η πίστη. Είναι ο ίδιος όρος, Mercury που εκτός από υδράργυρος σημαίνει και Ερμής.

Ο Καθρέφτης, μεγάλος και μεγαλόπρεπος ουσιαστικά επιβάλλει στο δόκιμο να κοιτάζει διαρκώς τον εαυτό του. Λένε πως όσο πλάγια, όσο πονηρά και να πλησιάσεις τον καθρέφτη εκείνος πάντα θα σε κοιτάζει κατ’ ευθείαν στα μάτια. Μέσα από την ίδια του τη ματιά ο δόκιμος βλέπει το παρελθόν το οποίο πρέπει να αφήσει πίσω του ξεκινώντας το ταξίδι προς ένα νέο και ανώτερο κόσμο.

Ο αποχωρισμός από τα μέταλλα. Φυσικός αποχωρισμός με μεγάλη πνευματική και συμβολική σημασία. Η απλότητα της διαδικασίας εντοπισμού κάθε τι του μεταλλικού που φέρει ο δόκιμος και η αφαίρεση του. Το έναυσμα για τη βαθύτερη διερεύνηση του εαυτού του, τον εντοπισμό των «πνευματικών» και των «ψυχικών» μετάλλων και την απομάκρυνση τους.

Η μοναχικότητα. Ο δρόμος του Τεκτονισμού είναι μοναχικός. Η αγάπη και η στήριξη των αδελφών δεδομένη, όπως και η αρωγή τους σε κάθε περίσταση. Η πρόοδος του Τέκτονα όμως είναι αποτέλεσμα της δικής του προσωπικής εργασίας και προσπάθειας. Η λάξευση του κάθε λίθου γίνεται από έναν και μόνο τεχνίτη λιθοξόο.

Αναγέννηση… Ανά-γέννηση και ως γέννηση προϋποθέτει μήτρα όπου το έμβρυο αναπτύσσεται σε ένα πλήρως σεπτό περιβάλλον διανύοντας την περίοδο της απόλυτης αθωότητας και αγνότητας.
Ταυτόχρονα όμως και τάφος, σπηλαιώδης όπως οι τάφοι των αρχαίων κατά τους Βιβλικούς χρόνους. Ένα τέλος και ταυτόχρονα μία αρχή, ο θάνατος και η ανάσταση.

Αλχημεία. Ο διαρκής αγώνας για τη μετάλλαξη των βαρέων μετάλλων σε χρυσό. Η μεταστοιχείωση, η αλλαγή της σύστασης και της φύσης μέσω της διαδικασίας της σήψης και της τήξης. “Aurum nostrum non est aurum vulgi” ισχυρίζονταν, ο δικός μας Χρυσός δεν είναι ο κοινός χρυσός, εννοώντας ότι ο δικός τους Χρυσός ήταν η εξωτερική και η εσωτερική τελειότητα, η θεοποίηση της ύλης και του ανθρώπου. Ο ταυτόχρονος εξαγνισμός του ανθρώπου και της ύλης συνιστά μία διαδικασία θανάτου και αναγέννησης. Το Αλχημιστικό σύμβολο της ψυχής, το Crucible ή  Crucibulum, το πήλινο δοχείο μέσα στο οποίο θερμαίνονταν η αρχέγονη μορφή του ορυκτού το μετάλλευμα, ώστε να αποβάλλει τα άχρηστα και να μείνει το καθαρό και χρήσιμο υλικό. Το Caput Mortuum, ο Λατινικός όρος που χρησιμοποιούσαν οι Αλχημιστές για τη λέξη «κρανίο» το οστό που απομένει όταν ολοκληρωθεί η σήψη.

Και πάλι η σπηλιά, το άνοιγμα που οδηγεί στα έγκατα της γης, όπου διά της ανατάσεως θα ανακαλυφθεί η φιλοσοφική λίθος. "Visita Interiora Terrae, Rectificando  Invenies Occultum Lapidem". Ανάταση στα έγκατα της γης. Άκρα ταπείνωση και μέσα από αυτή πέταγμα προς τον κόσμο του φωτός.

Η έξοδος. Τυφλός και ανυπόδητος ήρθε ήδη σε επαφή με το Χάος από το οποίο θα προκύψει η Τάξη, όμως το ταξίδι μόλις τώρα αρχίζει και μέχρι να του αποδοθεί η ευλογία του Φωτός θα χρειαστεί να βιώσει το τελετουργικό της μύησης και η μύηση να του γίνει βίωμα και να γνωρίσει το μεγαλείο της μυσταγωγίας και να αφεθεί στην ακατανίκητη έλξη των μυσταγωγικών ρευμάτων των ανωτέρων κόσμων. Έγινε όμως το πρώτο βήμα, μέσα σε ένα μικρό και σκοτεινό δωμάτιο, το Διασκεπτήριο.